Μια συλλογή 17 τρυφερών διηγημάτων με επίκεντρο και έμπνευση τις γάτες, τους απαιτητικούς και αυτάρκεις αυτούς συντρόφους της καθημερινής μας ζωής. Κείμενα σύντομα και μεγαλύτερα, με ποικίλες μορφές έκφρασης, ρομαντικά και παθιασμένα, ταξιδιάρικα και αγωνιώδη, συγκινητικά και χιυμοριστικά, με ταξίδεψαν από την αρχαία Αίγυπτο ως τη Σικελία, από την Ισπανία και στη Λισαβόνα, από τη Μήλο στη Γλυφάδα, παντού όπου περπάτησε η συγγραφέας και συναναστράφηκε αυτά τα υπέροχα μουτράκια.

Με μια εκφραστικότατη φωτογραφία στο εξώφυλλο κι έναν ευρηματικό τίτλο, αυτή η συλλογή διηγημάτων μπορεί να κρατήσει την ιδανική συντροφιά όταν χουζουρεύεις μπροστά σε ένα τζάκι χαϊδεύοντας μια ζεστότατη γούνα και νιώθοντας ότι κάτι ακόμη λείπει για να συμπληρωθεί η ευτυχία. Στα συν η προσπάθεια της κυρίας Αϊβαλιώτου να γράψει ένα διήγημα εμπνευσμένη από το «Μόνον της ζωής του ταξείδιον» του Βιζυηνού, το οποίο διασκεύασε ευρηματικά! Η συγγραφέας στους εκτός Ελλάδος προορισμούς δε διστάζει να γράψει και λέξεις που ανήκουν στο τοπικό λεξιλόγιο, τις οποίες επεξηγεί με σημειώσεις, δίνοντας ακόμη περισσότερη αληθοφάνεια στα γραπτά της και χαρίζοντας έτσι ένα φροντισμένο ταξίδι σε τόπους διαφορετικούς, ασυνήθιστους, μακρινούς.